Jef Schoenaerts - Ontmoeting schept ruimte voor een godsgeschenk
Zondag 21 juli

De twee verhalen die we net hoorden, doen ons spontaan denken dat de waarde van gastvrijheid er de kern van is.   Laten we daarom misschien toch vertrekken van wat gastvrijheid kan betekenen.  Ik wil daarvoor – we zijn toch in vakantiemodus - in gedachten even naar Azië reizen en twee ervaringen met u delen. Lange tijd geleden logeerden we met een reisgezelschap in een fraai hotel in Manila.   We werden er heel hartelijk ontvangen en werden er op onze wenken bediend.  Of juister: we werden er méér dan “op onze wenken bediend” want zélf je bagage dragen werd niet getolereerd of je stoel bijschuiven aan tafel: dat deed je niet zelf, het werd voor jou gedaan.   Velen onder ons voelden dit aan als verwennerij en voelden zich zelfs gegeneerd en ongemakkelijk bij zoveel aandacht en dienst. 

Bernard De Cock - Over een Samaritaan die barmhartigheid betoonde
Zondag 14 juli

Het zijn niet alleen de jonge mensen die het druk hebben. Wij allemaal, zelfs de senioren, zijn niet gespaard van de ongelooflijke haast, waar Herman Van Veen over zingt: “Opzij, opzij, opzij/maak plaats, maak plaats, maak plaats/we hebben ongelofelijke haast/we moeten rennen, springen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en weer doorgaan.” Hoe dan ook, wij hebben allemaal onze projecten waar we willen voor gaan. Waar we vaart willen achter steken. Waar we iets voor over hebben en waar we dus veel tijd willen en moeten aan besteden. Dat is goed: een relatie vorm geven, een carrière opbouwen, een gezin stichten, een bedrijf opstarten. Het zijn activiteiten, projecten waar we ons leven zin en inhoud mee geven.

Bernard De Cock - Wat je verkondigt moet je zelf doen
Zondag 7 juli

Om de drie jaar, in het begin van de grote vakantie, horen wij hier en in alle kerken dit evangelieverhaal over Jezus’ zending van tweeënzeventig leerlingen. De combinatie van grote vakantie en dat verhaal doet me steevast denken aan een leuke foto die ik ooit uit een vakantiekrant knipte. Misschien heb ik die anekdote hier al eens verteld. De foto is genomen op een Franse autostrade. Tussen twee camions zie je een auto-met-caravan. Die behoorde toe aan toeristen uit het Noorden. Ze hadden de autosnelweg genomen om zo vlug mogelijk op hun vertrouwde camping in het zuiden van Frankrijk aan te komen.

Anton Milh
Zondag 23 Juni

Lezingen: Gn 14,18-20; 1 Kor 11,23-26; Lc 9,11b-17

Beste zusters en broeders,

Allicht kent u het principe wel van wat ze in het Frans een auberge espagnole noemen: een feestje, waarbij alle gasten iets meenemen om te eten of te drinken. Een gezellige formule, – als iedereen zich eraan houdt. Zo kan het bij studenten al eens verkeren. Krap bij kas, hoopt de ene student dat de ander wel voor voldoende voer zal zorgen. Maar, wat als alle genodigden zo denken?

Philippe Cochinaux
Zondag 5 juni

Hoe gaan we onze weg in het leven, te midden van het gewoel van onze tijd? Soms al tastend in het duister, soms eerder op het gemak, maar soms ook door voort te razen. Ieder wandelt op zijn eigen ritme richting de vervulling van de lotsbestemming waar wij allen toe geroepen zijn, en die zich eens zal voltrekken in het delen van Gods leven, van het goddelijke leven. Zoals de heilige Irenaeus in de tweede eeuw schreef: "God werd mens, opdat de mens God zou worden".  We zijn dus geroepen om God te worden.

Bernard De Cock
Donderdag 30 mei

De Hemelvaart van Ons Heer, zoals de volksmond zegt, is een mooi feest. Gaandeweg hebben wij geleerd om ondanks én dank zij de mythologie tot de diepere betekenis van het verhaal door te dringen. We weten dat alleen de evangelist Lucas het definitieve heengaan van Jezus vertelt, en dat hij daarvoor het klassieke genre van het opnemingsverhaal gebruikt: Jezus wordt ten hemel opgenomen. Zo bestaan er ook opnemingsverhalen van Romulus, Heracles, Alexander de Grote, de profeet Elia enz.

Georges Devinck
Zondag 23 mei

Vandaag horen we een typisch  Johannesverhaal, waarin hij op zoek gaat naar de kern van Jezus’ leven en hij tevens de diepe verbondenheid belicht tussen Vader, Zoon en heilige Geest.  Hij verwoordt, hoe Jezus leeft uit een geheim van diepe geborgenheid, eigen aan zijn onvervreemdbare identiteit, aan die Bron zal Jezus zijn bestaan en zijn opdracht voeden. Met die zoektocht naar Jezus’ identiteit ontsluit Johannes tevens de bron van ons christen zijn ‘wie is Jezus en hoe verhoudt hij zich tot God. ..En vandaag  openbaart Jezus zichzelf aan de leerlingen: ‘  Ik ben in de Vader en de Vader  is in mij,  wie mij gezien heeft,  heeft de Vader gezien.

Guido Verhaeghe
Zondag 19 mei

Broeder en Zusters, We hoorden daarnet dus een heel kort stukje uit de lange afscheidsrede van Jezus tijdens het Laatste Avondmaal. Judas heeft de zaal net verlaten..Het lijkt misschien eigenaardig dat we in deze Paastijd, in de verrijzenistijd dus, nogmaals worden geconfronteerd  met zijn lijden en dood . En op dat moment zegt Jezus dan nog iets heel merkwaardigs : 'Nu is de Mensenzoon verheerlijkt en God is verheerlijkt in Hem.' Met andere woorden: zijn komende lijden en dood maken integraal deel uit van de glorie van zijn verheerlijking. God heeft niet op zijn verrijzenis gewacht om Hem te verheerlijken, nee, die verheerlijking begint bij  zijn lijden en dood. Dood en verrijzenis zijn onlosmakelijk met elkaar begonnen.

Anton Milh
Zondag 5 mei

Beste broeders en zusters,

Een aantal onder u – geen zorgen, u hoeft uw hand niet op te steken – dacht ongetwijfeld bij het horen van het Evangelie: daar hebben we het weer, de wonderbare visvangst. En… u had gelijk. Maar, men moet de oren wel gespitst houden: een wonderbare visvangst, maar allicht niet degene waar u spontaan aan gedacht had. Het verhaal lijkt er sterk op, maar is toch niet helemaal hetzelfde.

Antoinette Van Mossevelde
Zondag 31 maart

Niemand kan onberoerd blijven bij het beluisteren van dit evangelieverhaal. Het zit ons zo dicht op de huid. Want kennen we niet allemaal een of andere verloren zoon of dochter? Mensen, jong of oud, die hun weg niet vinden in het leven, op den dool zijn. Misschien hebben we ooit onszelf verloren en hopeloos gevoeld, op een doodlopend spoor. Het prachtige verhaal van Lucas geeft geen verklaring; het leert ons niets over waarom mensen weglopen, verloren lopen, terugkeren of wegblijven. Het leg niet uit waarom dat in elke tijd opnieuw gebeurt. Wat zouden we het graag willen weten: waarom? Maar het evangelie psychologiseert niet. We komen het niet te weten.

Jo Vanhoorde
Zondag 24 maart

Wanneer je niet zo heel aandachtig zou geluisterd hebben, waarvan ik u niet verdenk, maar mocht het toch zo zijn, dan zou je kunnen denken dat het evangelieverhaal dat we zonet hoorden vertellen een toevallig samenraapsel lijkt van een aantal nieuwtjes en een gelijkenis. Het is alsof het ene niets met het andere te maken heeft.Er is een eerste nieuwsberichtje: er komen een aantal mensen bij Jezus om te vragen wat hij denkt over de slachting door de mannen van Pilatus van een aantal pelgrims uit Galilea in de tempel in Jeruzalem.

Guido Van Hercke
Zondag 24 februari

Het is niet alleen verwarrend, wat Jezus hier zegt, het lijkt bovendien ook onlogisch. Op basis van het oude klassieke argument: behandel de anderen zoals je zelf ook door hen behandeld wil worden, op basis van dat logische, humane, diep ethische argument zegt Jezus: als iemand je slaat, laat hem nog eens slaan; als iemand je besteelt, laat hem nog eens van je stelen. Dan denk ik, dat klopt toch niet. Niemand van ons hier aanwezig zou dat toch doen, twee maal slaan, enkel en alleen omdat de persoon voor ons niet reageert, ofwel zich extreem onderdanig opstelt.